Vrijwilliger in de kijker: Stijn Smeets
Vrijwilliger in de kijkerStijn is sinds twee jaar actief als vrijwilliger op de palliatieve afdeling van het AZ Vesalius in Tongeren. Hij vindt het belangrijk om patiënten en hun familieleden op een betekenisvolle manier te kunnen bijstaan bij het einde. Met veel passie en liefde vertelt hij over zijn vrijwilligerswerk.
Hoelang ben je al aan de slag als vrijwilliger?
Ik zet me al heel lang in als vrijwilliger op palliatieve diensten. Ik heb zowel in Antwerpen als Brussel op een palliatieve afdeling gestaan als vrijwilliger voordat ik hier in Tongeren begon. In Tongeren ben ik nu iets langer dan twee jaar actief.
Hoe ben je met je vrijwilligerswerk begonnen?
Ik woon tegenover het ziekenhuis van Tongeren en moest voor een onderzoek in het ziekenhuis zijn. Vanuit mijn interesse en ervaring ben ik gewoon eens binnengewandeld op de palliatieve afdeling. Ze hebben me toen gerekruteerd als vrijwilliger en dat bleek meteen een goeie match te zijn. Sindsdien kom ik er elke week een dag vrijwilligen.
Had je voordat je als vrijwilliger begon reeds ervaring in de zorgsector?
Ik ben psycholoog van opleiding en heb altijd al interesse gehad in de zorg en het bijstaan van anderen. Ik houd me voornamelijk bezig met liefde en dood, vrijwilligerswerk op een palliatieve eenheid past daar erg goed bij.
Waaruit bestaat je takenpakket als vrijwilliger zoal?
Er zijn praktische taken zoals maaltijdbegeleiding, maar de voornaamste taken zijn gesprekken voeren met patiënten en hun families opvangen. Elke vrijwilliger heeft zijn eigen stijl en ik probeer voornamelijk de focus te leggen op het bieden van spirituele begeleiding. Ik ben zelf erg spiritueel en heb gekozen voor het monnikenleven. Ik probeer te leven zonder angst, de realiteit te zien zoals ze is en zo intens mogelijk te leven. Vanuit die achtergrond heb ik geen angst voor de dood en probeer ik anderen zo betekenisvol mogelijk bij te staan bij hun einde. Er gaat vaak heel wat angst gepaard met de dood, we zijn het sterven verleerd. De dood aanvaarden, durven terugkijken op je leven, die laatste gesprekken durven voeren, dat is de kunst van het sterven. Vanuit mijn passie voor een integer levenseinde, heb ik de organisatie ‘Avondgloed’ opgericht om families te begeleiden vanaf het krijgen van een diagnose tot het sterven.
Hoe verloopt het vrijwilligerswerk tijdens corona?
Momenteel zijn er geen vrijwilligers actief op de palliatieve eenheid. Hopelijk zal dat snel veranderen zodra we onze vaccins gekregen hebben. (n.v.d.r.: we interviewden Stijn Smeets tijdens een van de corona-lockdowns.) Als vrijwilliger krijgen we de kans om ons via het ziekenhuis te laten inenten samen met het personeel. In oktober, toen de regels minder streng waren, heb ik een vorming mogen geven aan mijn mede-vrijwilligers.
De vorming ‘medelevende aanwezigheid’ focust op verbinding maken met een ander en authentiek aanwezig zijn, enkel zo kan je echt empathisch zijn. De vorming was een mooi moment voor mij, maar ook voor de andere vrijwilligers. Er kwamen hele mooie zaken naar boven waar we samen als groep op konden inspelen.
Wat is je mooiste presentmoment?
Tijdens mijn eerste weken op de palliatieve afdeling in Tongeren was er een vrouw die beschreven werd als een ‘moeilijke patiënte’. Ze wilde geen pijnmedicatie nemen hoewel ze veel pijn had. Tijdens een gesprek met die vrouw ontdekte ik dat ze net als mij spiritueel was en omdat we zo’n goeie klik hadden, kon ik mee vormgeven aan hoe zij wilde sterven. Ik merkte dat ze daardoor rustiger werd en dat het haar deugd deed om te kunnen praten. Ik vond een boek over spiritualiteit dat haar aansprak en heb ervoor gezorgd dat het (audio)boek afgespeeld werd bij haar op de kamer. Het bracht haar rust tijdens haar laatste dagen en dat vind ik erg betekenisvol.
