Vrijwilliger in de kijker: Britt van kinderdagverblijf De Droomvlucht

Present bestaat al 60 jaar voor, maar ook door vrijwilligers. Jij bent het kloppend hart van onze organisatie en steekt je handen uit de mouwen voor je voorziening. Het was voor ons dan ook vanzelfsprekend dat jullie de kern zouden vormen van deze jubileumeditie van Vitamine C.

De afgelopen weken reisden we door heel Vlaanderen om prachtige vrijwilligers te ontmoeten. We kregen een kijkje in tal van vrijwilligerswerkingen: kinderdagverblijven, ziekenhuizen, psychiatrische instellingen, woonzorgcentra en voorzieningen voor mensen met een beperking. Telkens werden we geraakt door de mooie verhalen die de vrijwilligers met ons deelden. Dus: bedankt. Bedankt voor je inzet, voor je warme aanwezigheid en voor het wezenlijke verschil dat je maakt. Bedankt dat je samen met ons bouwt aan een warme zorg. We wensen je veel leesplezier met deze interviews!

Waarom ben je op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk?

Ik ben een tijdje geleden in burn-out gegaan en ben daarvoor ook een tijdje opgenomen geweest. Daarna wou ik terug rustig aan het werk gaan en ook op zoek gaan naar wat mij ligt. Ik wou niet direct terug fulltime als kapster beginnen, ik wou nieuwe inzichten en ervaringen opdoen. Intussen werk ik hier momenteel tien uur: maandag vier uur en op dinsdag zes uur.

Momenteel werk je als kapster, is werken in een crèche iets wat je graag ook professioneel zou doen?

Dat weet ik nog niet, momenteel werk ik samen met een arbeidscoach om te zien wat ik graag wil doen. Maar ik neem mijn tijd en doe het rustig aan. Ik ben wel aan het kijken om heel misschien een opleiding tot kinderverzorgster te doen, maar dat is nog niet voor nu. Ik ben nog maar 25, dus ik heb nog wel wat tijd om alles uit te zoeken.

Wat doe je zoal met de kindjes?

Spelen, eten geven, ze in hun bedje leggen, knuffelen, hen wat nieuwe dingen leren zoals wandelen of kruipen. Ik ga eigenlijk in op wat zij met mij willen doen, ik zet me op de grond en kijk waarmee zij willen spelen. En opruimen natuurlijk, maar zelfs dat is hier tof.

Met welk gevoel vertrek je hier?

Met veel voldoening. Het vroeg opstaan is nog altijd niet makkelijk, maar eens ik hier ben, ben ik heel blij dat ik gekomen ben. Op zondagavond kijk ik er ook echt naar uit om weer terug te komen, de kindjes te zien en ze weer te mogen knuffelen. Het geeft mij heel veel voldoening. Het doet me ook nadenken: wil ik kinderen?

Zijn er al dingen die je geleerd hebt uit je vrijwilligerswerk die je zeker gaat meenemen?

Hoe je met kindjes moet omgaan, dat je ze veel meer ruimte kan geven dan je denkt. Dat je ze iets van speelgoed kunt geven en dat ze daar veel meer mee kunnen doen dan je verwacht. Zo’n dingen neem ik ook mee als ik bijvoorbeeld aan het spelen ben met mijn metekindje. Maar ook de basisdingen heb ik geleerd: hoe geef je een kindje eten, wat is hun schema, hoe babbel je tegen een kindje... Ik kan ook veel beter tegen stress. Kindjes die huilen, luid spelen, ik kan die geluiden veel beter verdragen. Soms is het geluid hier wel heftig, maar ik heb gelukkig goede vaardigheden geleerd tijdens therapie. In het begin kwam ik hier overprikkeld buiten, nu gaat dat veel beter, maar het neemt niet weg dat het wel zwaar kan zijn. Echt, chapeau aan de kinderverzorgsters die hier fulltime werken!

Heb je al mooie herinneringen gemaakt tijdens je vrijwilligerswerk?

Op de eerste dag van mijn vrijwilligerswerk was er een kindje dat heel wat aandacht en knuffels nodig had. Toen ben ik dus veel met hem bezig geweest. En enkele weken geleden kreeg hij groentepap en voor de eerste keer had hij daar goed van gegeten. Het is dan heel leuk om te zien hoe de kindjes zo groeien. Maar ook bijvoorbeeld kindjes die hun eerste stapjes hier zetten... Het gaat zo snel!