Een bijzondere brief

Als bezoekvrijwilliger ben ik ook present op de afdeling neurologie. Ik denk nu aan een man van 70 jaar met een halfzijdige verlamming na een beroerte in de rechterhersenhelft. Hij fluisterde me toe dat hij het contact met zijn enige dochter verloren had. Door zijn verlamming was het voor hem echter niet meer mogelijk om een brief te schrijven. Ik stelde hem voor om samen een brief te schrijven. Vol emoties dicteerde hij mij de woorden van spijt aan zijn dochter en dat hij het contact wou herstellen. En zie… een week later kwam zijn dochter bij hem op bezoek. Dat maakte hem (maar ook mij) zo ontzettend blij. Het is prachtig dat iets kleins, als het schrijven van zijn brief, zo’n mooie gevolgen kan hebben…