De beste vrijwilliger van het ziekenhuis

Een aantal jaar geleden stond ik op zondag in voor de verzorging van Anna, een vrouw die voor een vrij lange periode opgenomen was in het ziekenhuis. Ik had een goeie band met haar en ze noemde mij ‘de beste vrijwilliger van het ziekenhuis’. Anna had een eenpersoonskamer in het ziekenhuis en was heel erg eenzaam. Ze kreeg niet vaak bezoek en verveelde zich enorm alleen op haar kamer. Ik raadde Anna aan om te verhuizen naar een andere kamer waar ze samen met andere patiënten zou liggen. Het probleem was dat Anna van een bepaalde komaf was en dat een kamer met meerdere patiënten ‘beneden haar stand’ was. Ze sloeg mijn goede raad dus in de wind, dacht ik. Een week later kwam ik opnieuw in het ziekenhuis en wilde ik Anna een bezoekje brengen. Ik vond haar niet terug op haar kamer en een beetje verder in de gang zag ik Anna liggen op een kamer samen met vier andere patiënten. Ze had zo veel plezier en ze bedankte me voor de goeie tip. Ze vond het geweldig om een kamer te delen met andere mensen en voelde zich niet meer eenzaam.